کی از مطمئن ترین روشهای کاشت موی طبیعی می باشد و در این روش قبل از عمل نیازی به کوتاه کردن همه موهای سر نمی باشد و فقط مو های منطقه کاشت کوتاه خواهد شد . مراحل این روش به شرح زیر می باشد :

پس از بی حسی کامل موضعی تحت شرایط استریل ابتدا یک نوار بار یک از پوست پر موی پشت و طرفین سر( منطقه دهنده ) برداشته می شود که قطر این نوار بستگی به مقدار شلی پوست سر دارد ( تصویر1- a ) . در پایان منطقه برداشت شده طی تکنیک خاص و با ظرفیت بسیار بالایی بخیه می شود و بخیه ها معمولا طی 12 تا 14 روز آینده کشیده خواهند شد . نکته قابل ذکر این است که محل جوشگاه ( اسکار ) ناشی از این عمل با توجه

به تکنیک خاصی که بهنگام انجام بخیه بکار می رود در آینده فقط به شکل یک خط ظریف و باریک باقی می ماند که کاملا لابلای موهای شخص ناپدید گردیده و قابل روئیت نمی باشد ( تصویر 2- a).

نوار پوستی برداشته شده توسط چند تن از زبده ترین دستیاران اتاق عمل و با استفاده از جدیدترین وسایل و امکانات موجود ، با ظرافت و دقت کامل به قطعات کوچکتر تقسیم می شود . که این تقسیم به گونه ای است که فولیکول موهای موجود در این نوار پوستی کوچکترین آسیبی نمی بینند ( تصویر 1-b ) و این قطعات نیز به قطعات بسیار ریز تر تقسیم می شوند که در نهایت هر قطعه حاوی 1 تا 4 فولیکول مو می باشد که اصطلاحا به آن ( Follicular Unit ) یا گرافت ( Graft ) گفته می شود( تصاویر 2-b و 3-b ) که هر کدام از این گرافتهای به دست آمده برای نقاط خاصی از منطقه کاشت بکار خواهند رفت . لازم به ذکر است که تمامی گرافت های به دست آمده قابل کاشت بوده و کلیه گرافتها کاشته خواهند شد.

با بهره گیری از جدیدترین دانش ترسیم و با توافق بیمار ، خط مو در ناحیه کاشت به گونه ای که پس از رویش موها کاملا طبیعی به نظر برسد با دقت ترسیم می شود و قابل ذکر است نحوه ترسیم خط مو همواره به گونه ای است که الگوی رویش مردانه و زنانه در نظر گرفته می شود .

بر اساس خط مو ترسیم شده نسبت به کاشت گرافت های بدست آمده در مراحل قبلی و با رعایت نکات بسیار ظریفی چون ( خواب مو ، تراکم و ضخامت گرافت ها و ..... ) اقدام می شود . لازم به ذکر است به علت بهره گیری از جدیدترین و ظریف ترین وسایل کاشت مو محل کاشته شدن هر کدام از گرافت ها بسیار کوچک و کم عمق بوده و به اندازه سوراخ سطحی ناشی از فرورفتن یک سوزن نازک در پوست می باشد . این مرحله نیاز به دانش و تجربه زیادی دارد .

در پایان پس از کنترل نهایی کلیه گرافت های کاشته شده نواحی عمل پانسمان می شود که این پانسمان بعد از 24 تا 48 ساعت توسط پزشک برداشته خواهد شد و دیگر نیازی به پانسمان مجدد نمی باشد . کلیه مراحل فوق بین 7- 5 ساعت طول می کشد که در این مدت بیمار هیچ گونه دردی حس نخواهد کرد و کاملا هوشیار می باشد.

دستورات پس از عمل کاشت مو

دستورات پس از عمل کاشت مو که باید رعایت شوند، در زیر لیست شده اند:

v     روز انجام عمل

1)      در طول شب پانسمان را باز نکنید.

2)      در صورت وجود درد، قرص استامینوفن کدئین را استفاده کنید.

3)      قرص پرونیزولون را جهت کاهش ورم، طبق دستور تا 3 روز مصرف نمایید.

4)      فعالیت های معمول را انجام دهید ولی از فعالیت های سنگین و ورزش شدید تا زمان کشیدن بخیه ها اجتناب کنید.

5)      هنگام خوابیدن 2 یا چند بالش زیر سرتان بگذارید تا سرتان بالاتر قرار گیرد.

v     روزهای 1 تا 3 پس از عمل:

1)      یک روز پس از عمل پانسمان خود را بردارید.

2)      از روز بعد از عمل بطور روزانه دوش بگیرید و اجازه دهید آب به راحتی روی گرافت های کاشته شده و بین آنها عبور کند.

3)      موها را شانه کنید ولی اجازه ندهید که دندانه های شانه دلمه کنار موها را از جای خود بکند.

4)      دلمه های درو گرافت ها را نکنید یا خراش ندهید، حتی در صورت وجود خارش شدید. اگر خارش وجود داشت از داروهای ضد خارش استفاده کنید.

5)      پماد جنتامایسین چشمی را روزی 1 یا 2 بار روی عمل برداشت نوار (محل بخیه) بمالید.

v     روزهای 4 تا 7 بعد از عمل:

1)      ورزش سبک را انجام دهید.

2)      دستورات مربوط به دوش گرفتن، شانه کردن و پماد زدن محل بخیه را همانند آنچه در بالا گفته شد را ادامه دهید.

v     روزهای 7  تا 10 روز بعد از عمل:

1. 1.       بخیه ها را با مراجعه به پزشک بکشید.
2. 2.       می توانید فعالیت های ورزشی معمول خود را انجام دهید.
3. 3.       دلمه ها به تدریج در طی این روزها از بین خواهد رفت.

ریزش مو

در ناحیه سر یک انسان بطور متوسط یکصد هزار تار مو وجود دارد و هر مو بطور معمول هزار روز عمر می کند و بعد وارد مرحله استراحت شده و بعد از سه ماه ریزش می کند. اما در حالت نرمال موها حالت موزاییک دارند، به طوری که وقتی یک مو وارد مرحله ریزش می شود، موی کناری وارد مرحله رشد می شود. به این ترتیب وقتی که روزانه 200-100 تار مو ریزش می کند، فرد زیاد احساس نمی کند. اما اگر تعداد ریزش بیش از200 تار مو در روز شد، غیرطبیعی تلقی شده و  به تدریج بیمار احساس کاهش مو و طاس شدن می کند.

چه عواملی باعث ریزش مو می شوند؟

دلایل متعددی برای ریزش مو وجود دارد که ازآن جمله می توان به مسائل ارثی یا طاسی پترن، کم خونی ها، استرس ها، عفونت ها، سرطان های داخلی، مشکلات هورمونی مثل تخمدان ها در زنان، کم کاری و پر کاری غده تیروئید و کاهش ذخیره فریتین سرم، به دنبال زایمان، به دنبال قطع مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی و بعضی داروها مثل داروهایی که در شیمی درمانی سرطان ها بکار می روند، بعضی داروهای روان پزشکی از جمله سدیم والپرات، داروهای ضد انعقادی، رادیوتراپی و بسیاری از عوامل دیگر مثل خارش و چربی و شوره سر، خشکی بیش از حد مو ها و استفاده غیر صحیح از سشوار و شانه و برس، اشاره کرد. پس می توان به جرأت گفت که ریزش مو می تواند یک علامت از یک بیماری زمینه ای باشد که پزشک باید با کاوش آن را بیابد و در صورت امکان درمان کند.

در زیر برخی از علل مهم ریزش مو به تفصیل توضیح داده شده اند:

• Ø     استرس :

استرس می تواند عامل مهمی برای ریزش مو محسوب شود. به طور طبیعی 5 تا 10 درصد از موهای سر در مرحله استراحت به سر می برند. یک استرس شدید باعث می شود درصد زیادی از موها در یک زمان وارد مرحله تلوژن شده و رشدشان متوقف شود. چند ماه بعد از استرس وارد شده، موهای درحال استراحت دچار ریزش شده و این ریزش به حدی شدید است که باعث نگرانی فرد می شود. این استرس می تواند شامل یک ضربه روحی ناگهانی (مرگ یکی از نزدیکان، از دست دادن شغل، جدایی، بیماری و تب شدید، عفونت، آنفلوانزا و ...) خستگی شدید ناشی از کار زیاد، جراحی و ... باشد. این یک شرایط موقتی است و طی چند ماه موهای جدید باسیکل طبیعی شروع به رشد می کند.

• Ø     داروها:

همانطور که گفته شد بعضی از داروها می توانند سبب ریزش موهای در حال استراحت شوند و نوعی ریزش مو به نام تلوژن افلوویوم ایجاد کنند. این نوع ریزش مو دائمی نیست و معمولا ظرف چند ماه بعد از قطع دارو به حالت اولیه بر می گردد. لیست این داروها از قرار زیر است:

• ·        داروهای مشتق از ویتامین آ و دریافت مقادیر زیاد از ویتامین آ
• ·        داروهای ضد انعقاد به خصوص هپارین
• ·        داروهای ضد پر کاری تیروئید (متی مازول، PTU )
• ·        اینترفرون آلفا
• ·        داروهای بتابلوکر مثل پروپرانولول
• ·        قطع مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی (همانند آنچه در بارداری رخ می دهد، چندماه پس از قطع این داروها نیز ریزش مو رخ می دهد که البته برگشت پذیر است.)

کاشت مو

تاریخچه کاشت مو:

اولین بار پزشکان ژاپنی در دهه 1930 عمل برداشت مو از ناحیه دهنده و کاشت آن در نواحی مختلف بدن را با موفقت انجام داده و با شروع جنگ جهانی دوم، جهان غرب تا اواخر دهه 1950 از پیشرفت های کاشت مو دور ماند.

در سال 1959 Norman Orentreich متخصص پوست و موی اهل نیویورک عمل برداشت پیوند های حاوی مو از پوست پشت سر و کاشت آنها در نواحی طاس بالا و جلوی سر را با موفقیت گزارش کرد.

در حقیقت اصل ارجحیت ناحیه دهنده، قانون اصلی جراحی کاشت مو محسوب می شود. مطابق این اصل اگر فولیکول های مو از ناحیه دائمی پوست پشت سر برداشته و در نواحی طاس کاشته شود، موها خصوصیات ناحیه دهنده را حفظ خواهند کرد. به عبارت دیگر چون موهای ناحیه دهنده از لحاظ ژنتیکی در برابر آثار تضعیف کننده هورمون مردانه دی هیدروتستوسترون (DHT) مقاوم هستند، پس از انتقال به ناحیه طاس نیز به رشد و حیات خود ادامه خواهند داد.

روش های کاشت مو:

در حال حاضر در اکثر مراکز کاشت مو، از روش های زیر استفاده می شود:

1-   FUT ( Follicular Unit Transplantation )

2-   FIT ( Follicular Isolation Transplantation )

3-   روش ترکیبی

1-روش FUT:

دو مرحله اصلی FUT عبارتند از: 1. برداشتن مو از ناحیه دهنده به شکل یک نوار پوستی  و 2. خرد کردن نوار پوستی با کمک استرئو – میکروسکوپ به واحد های فولیکولی

مزوتراپی

تحویل مستقیم دارو به موضع درمان، بدون درگیر کردن اعضای غیر مرتبط، موضوعی بسیار پر اهمیت است چراکه عوارض جانبی داروها یکی از چالش های بزرگ حوزه درمان است. به همین دلیل بسیاری از تحقیقات داروسازی بدنبال ایجاد تغییراتی در ساختمان شیمیایی داروها به منظور اختصاصی کردن اثرات و به حداقل رساندن عوارض جانبی آنها در نقاط دیگر بدن هستند.

مزوتراپی تکنیکی است که چنین هدفی را، نه از طریق تغییر ساختمان شیمیایی داروها بلکه از طریق تحویل مستقیم دارو به محل درمان دنبال می کند.

بطور کلی مزوتراپی یک تکنیک درمانی است که مشکلات موضعی را، بدون درگیر کردن کل بدن، بصورت موضعی درمان می کند بدین ترتیب که داروها، به جای مصرف خوراکی یا تزریقی (عضلانی یا وریدی)، در حجم های بسیار کم ولی تعداد زیاد، در لایه های مختلف پوست موضع درمان تزریق می شوند. به همین دلیل گاهی به مزوتراپی اینترادرماتراپی نیز می گویند.

تکنیک مزوتراپی از تزریقات مکرر مقادیر جزئی دارو در لایه های مختلف پوست برای دسترسی به نتایج درمانی مورد نظر بهره می برد. این تکنیک سابقه 50 ساله در پزشکی دارد ولی در دهه اخیر گسترش روز افزونی به ویژه در درمان های پوست و زیبایی داشته است.

برای درکی شفاف تر از این تکنیک به مثال زیر توجه کنید:

فرض کنید برای تقویت فولیکول های موی سر بیمار، یک آمپول یا قرص 300 میلی گرمی از یک دارو را بصورت خوراکی یا تزریقی برای یک بیمار تجویز می کنید، این دارو وارد سیستم گردش خون می شود و از همه بافت ها و اعضاء بدن نظیر کلیه و کبد نیز عبور می کند و به عنوان یک ماده شیمیایی بر روی همه بافت ها و اعضاء بدن تاثیر می گذارد و در نهایت بخش ناچیزی از آن به فولیکول های موی سر دسترسی پیدا کرده و تاثیر می گذارد و بطور حتم روی فولیکول های موی قسمت های دیگر که قصد تقویت آنها را ندارید نیز تاثیر می گذارد.

تکنیک مزوتراپی پیشنهاد می کند که همان آمپول را با میزان بسیار کمتر مثلا 10 میلی گرم (یک سی ام دوز قبلی) بطور مستقیم در کنار فولیکول های موی مورد نظر تزریق کنید. بدین ترتیب که آمپول ده میلی گرمی را به طور مثال در صد قسمت یک دهم میلی گرمی، در صد نقطه از پوست سر، در عمق سه میلیمتری (کنار فولیکولهای مو) تزریق کنید تا هم مقدار بیشتری از دارو به فولیکول های مورد نظر شما تحویل شود و هم دارو از بافت ها و اعضای دیگر بدن عبور نکند.

نقش کوکتل های مزوتراپی در رویش مو

• ·        افزایش گردش خون موضعی در منطقه تزریق توسط مواد وازودیلاتور (گشاد کننده رگ) موجود در کوکتل.
• ·        تامین مواد غذایی، املاح و ویتامین های مورد نیاز برای رویش موها.
• ·        اصلاح سبوره و تنظیم ترشح سبوم توسط تزریق داروهای تنظیم کننده سبوم.
• ·        تحریک بهبود و بازسازی بافت های اطراف با اثر میکرونیدلینگ ایجاد شده توسط تزریقات مکرر.

مزوتراپی و پیوند مو

از مزوتراپی می توان در جهت ارتقاء کیفی نتایج جراحی پیوند مو نیز استفاده کرد. برخی متخصصین معتقدند که انجام مزوتراپی قبل از پیوند مو موجب تقویت فولیکول های مو، افزایش میکروسیرکولاسیون و پذیرش بهتر پیوند می شود و انجام مزوتراپی بعد از پیوند مو با بهبود سریع تر ادم و هماتوم، ترمیم زخم ها و نیز تقویت گرافت های کاشته شده همراه خواهد بود.

انتظارات درمانی

• ·        به طور معمول بعد از گذشت 3 ماه از شروع درمان، رویش مجدد موها آغاز می شود. که هرچه بیمار جوان تر باشد پاسخ به درمان بهتر خواهد بود.
• ·        لازم است نتایج درمان در فواصل مشخص ذکر شده توسط پزشک ارزیابی و در صورت لزوم نسبت به تغییر برنامه یا فرمولاسیون کوکتل، در جلسات بعدی اقدام شود.

کاشت مو به روش ترکیبی FUT+FIT

FUT+FIT کاشت مو به روش ترکیبی

    درطاسی های وسیع 2500 تا 4000گرفت (5000تا 10000تار مو) لازم است تا پرپشتی قابل قبولی ایجاد شود. کاشت این تعداد مو فقط با روش جراحی FUTمستلزم برداشتن نوار پهن و بلندی (به عرض 2 تا 2.5 سانتی متر و طول 30 تا 33سانتی متر )از پشت سر بیمار است که نتیجه آن رد عمل زشتی است که تا آخر عمر باعث شرمندگی بیمار و عذاب وجدان پزشک می شود.

از طرف دیگر اگر قرار باشد تنها با روش غیرجراحیFIT این تعداد گرفت از سر بیمار برداشت شود عارضه ای که نصیب بیمار می شود طاسی  و کچلی پشت سر است.

همچنین همواره برای بسیاری از دوستان که دارای طاسی کامل بوده و مشکلاتی از قبیل کمبود زمان ، دوری راه، مشکلات کاری و….اجازه عمل کاشت مو و پیوند مو را که به طور معمول ۲ یا ۳ جلسه به فواصل ۶ ماه انجام میگیرد به ایشان نمی دهد، این سوال مطرح بوده است که چطور می توان فقط و فقط در یک جلسه این عمل را انجام داد و در یک جلسه عمل پیوند موی طبیعی انجام شود.

برای جبران عوارض فوق  پزشکان کلینیک فوق تخصصی  کاشت و پیوندمو طبیعی دکتر دولتشاهی با ترکیب دو روش FUT و FIT روش جدیدی را به نام روش ترکیبی ابداع نمایند. با بهره گیری از این تکنیک ما قادر خواهیم بود 16000 تار مو در یک جلسه به سر بیماران پیوند بزنیم.

در روش ترکیبی کاشت مو ، عمل پیوند موی طبیعی در 2 روز متوالی انجام میشود مثلا روز اولFUT و روز دوم FIT انجام می شود و در هر روز یک منطقه از طاسی کاشته می شود. به این ترتیب حداکثر موها در حداقل زمان کاشته می شود. حسن اصلی روش ترکیبی آن است که از بانک موی سر به نحو احسن استفاده شده و با استفاده هم زمان از هر دو روش کاشت مو(FUT+FIT) سطح وسیع تری (80-100% طاسی )پوشش داده می شود و تراکم موها افزایش می یابد.

با این اوصاف ما قادر خواهیم بود دو تا سه برابر آنچه که تا به حال امکان پذیر بوده است را به سر بیماران پیوند بزنیم.

برداشت FIT بيمار از منطقه مطمئن و بدون ريزش انجام مى شود تا مو ها در آينده نزديك دچار ريزش نشود .

    روش تركيبى در افرادى بكار مى رود كه در يك جلسه مقدار زيادى مو نياز دارند .

    در روش تركيبى ترمیم مو ها به صورت انتخابى كاشته مى شوند يعنى موهاى با كيفيت خوب ( FUT ) در قسمت مهمتر سر يعنى جلوى سر و مو هاى با كيفيت پايين تر در قسمت بالا و پشت سر ( فرق سر ) كاشته مى شوند .

با استفاده از این تکنیک کاشت مو به روش ترکیبی بیماران عزیز دیگر نیازی به تکرار عمل های جراحی و غیر جراحی نخواهند داشت و فقط با یکبار مراجعه به کلینیک ما مشکل طاسی خود را حل می نمایند.

عوارض تزریق چربی

تزریق درست چربی علائم خطرناک و تهدید کننده حیات مانند آمبولی چربی و مرگ ندارد. در زیر عوارض مهم آورده شده است.

تورم:

مهمترین عارضه چربی تورم در ناحیه تزریق و ناحیه برداشت چربی است. بیشتر تورم در چند هفته اول برطرف می شود.

کبودی:

این عارضه هم در محل تزریق و هم در محل برداشت چربی دیده می شود. در اغلب موارد در ناحیه تزریق ظرف یک هفته برطرف می شود.

بی حسی:

بی حسی: معمولا برای بیماران چندان آزار دهنده نبوده و خود به خود برطرف می شود.

غیر قرینگی در محل تزریق:

با بر طرف شدن تورم معمولا برطرف می شود.

باقی نماندن اثر چربی:

بر اساس روش انجام تزریق چربی و بیماریهای قبلی مقدار آن در افراد مختلف متفاوت است. پزشک با محاسبه مقدار درست چربی مورد نیاز باید این عارضه را به حد اقل برساند.

عمل جراحی راينوپلاستي‌ شامل چه مراحلی است؟

مراحل عمل راينوپلاستي‌: راينوپلاستي‌ اصلاح‌ جراحي‌ ساختمان‌ خارجي‌ بيني ‌براي‌ رفع‌ نقص‌هاي‌ زيبايي‌ يا عملكردي‌ مادرزادي‌ و اكتسابي‌ بيني‌ است‌. بيماران‌ ابتدا در مورد گرفتگی يك‌ طرفه‌ يا دو طرفه‌ بيني‌، مشکلات سينوس‌هاي‌ اطراف ‌بینی‌، ضربه‌ بيني‌ يا سابقه‌ جراحي ‌پيشين‌ بر روي‌ بيني مورد پرسش قرار مي‌گيرند. نظرات ‌بيمار در مورد ظاهر بيني‌ خود ارزيابي‌ مي‌شود. هم‌ ساختمان‌داخلي‌ و هم‌ ساختمان‌ خارجي‌ بيني‌ مورد معاينه‌ قرارمي‌گيرند. از نماي‌ نیمرخ‌، تناسب‌ بيني‌ با ديگر قسمت‌هاي‌ صورت‌ بررسي‌ مي‌شود. یک سوم بالایی بینی استخواني‌است‌ و دوسوم پائینی آن غضروفي‌ می باشد. در نماي‌ نيم‌رخ،‌ برآمدگي‌ پشت ‌بيني‌ و افتادگي‌ نوك‌ بيني‌ مورد بررسي‌ قرار مي‌گيرد.

به‌ طور كلي‌، جراحی زیبایی بینی، دستيابي‌ به‌ اسكلت ‌استخواني‌ و غضروفي‌ از طريق‌ برش‌ داخل‌ يا خارج‌ بيني‌، بر اساس‌ موقعيت‌ ناهنجاري‌ است‌. مي‌توان‌ قوزهاي ‌استخواني‌ و غضروفي‌ را متناسب‌ كرد و اندازه‌ و شكل‌ نوك ‌بيني‌ را تغيير داد. نقايص‌ گوناگون‌ بيني‌ را مي‌توان‌ با كاستن ‌بافت‌، برطرف‌ و با افزودن‌ بافت‌ها استتار كرد. براي‌دستيابي‌ به‌ اين‌ هدف‌ استفاده‌ از بافت‌هاي‌ خودي‌ نظير غضروف‌ تيغه بینی‌ پيشنهاد مي‌شود، چون‌ كاشت‌ مواد مصنوعي‌در بيني‌، با عوارض‌ فراواني‌ همراه‌ است‌. پس‌ از برش‌هاي‌مختلف‌ و دسترسي‌ به‌ اسكلت‌ غضروفي‌ و استخواني‌ بيني، اعمال مختلف و متنوعی بر روی ساختمان های داخل بینی صورت می گیرد که بر حسب نوع بینی متفاوت است.

علل انسداد تنفسی متعاقب عمل جراحی بینی عبارتند از:

1- اصلاح نکردن انسدادهای مکانیکی در حین عمل جراحی. چنانچه از قبل از عمل بزرگی شاخک های بینی و یا انحراف تیغۀ بینی وجود داشته باشد جراح باید تلاش نماید این موانع به ظاهر مختصر را هم برطرف کند. با توجه به اینکه بینی با عمل جراحی معمولاً کوچک تر می شود چنانچه مانعی که از قبل وجود داشته و انسداد هم ایجاد نکرده را برطرف نکنیم وقتی بینی جمع تر شد این مانع به ظاهر بی اهمیت باعث انسداد مسیر تنفسی می شود.

2- تورم مخاط داخل بینی . چنانچه بدلیل سینوزیت مزمن و یا آلرژی شدید مخاط داخل بینی متورم باشد ممکن است باعث انسداد تنفسی شود.

3- چسبندگی های داخل بینی. اگر جراح داخل بینی را زیاد دستکاری نماید باعث زخمی شدن مخاط بینی می شود. اگر مخاط زخمی شده در مجاورت یکدیگر قرار گیرند به هنگام ترمیم به یکدیگر می چسبند و راه داخل بینی را تنگ می نمایند.

4- تنگ کردن بیش از حد سوراخهای بینی.

5- برداشتن بیش از اندازه از غضروف های نوک بینی. این امر منجر به تنگی مدخل بینی می شود.

تاکنون با علل انسداد بینی بعد از عمل جراحی آشنا شدیم امّــا اگر جراح بینی از تجربۀ کافی برخوردار نباشد علاوه بر مختل شدن عملکرد بینی این احتمال وجود دارد که ظاهر بینی فرم مطلوب و مورد نظر را پیدا نکند و به شکل نامطلوبی در آید.

این شکلهای نامطلوب و دلایل آن عبارتند از:

1- غیر قرینه بودن سوراخهای بینی

شکل و اندازۀ سوراخهای بینی تحت تأثیر قسمت های مجاورش می باشد. بطوریکه وضعیت غضروف های نوک بینی، قسمت جلویی و پایینی تیغۀ بینی، اتصال بینی به لب بالا ونحوه و میزان برداشتن از سوراخهای بینی همه و همه روی شکل سوراخ بینی تأثیرگذارند. اگر به سوراخها ی بینی فردی که عمل نکرده بنگریم معمولاً دو سوراخ بینی دقیقاً عین هم نیستند امّـــا فردی که عمل می کند بعد از عمل انتظار دارد که سوراخها کاملاً قرینه باشند. جراح در طی عمل باید تلاش نماید که میزان غیر قرینگی را برطرف کرده و تا آنجا که ممکن است آنرا اصلاح نماید.

2- کجی بینی

در مواردی که انحراف تیغۀ بینی شدید باشد معمولاً بر روی شکل ظاهری بینی هم تأثیر می گذارد و ظاهر بینی هم قرینه و صاف نیست. اصلاح کامل انحراف تیغۀ بینی از کجی ظاهری بعد از عمل جلوگیری می کند. اگر انحراف تیغۀ داخلی بینی قبل از عمل خفیف باشد و جراح آنرا در طی عمل زیبایی بینی اصلاح نکند این کجی به جا مانده علاوه بر آنکه ممکن است باعث انسداد بینی شود می تواند باعث کجی بعد از عمل بینی نیزشود.

3- غیر طبیعی بودن بینی

اگر جراح به میزان زیادی از بافت های بینی بردارد نتیجۀ آن دماغی است که قوس زیادی دارد و اصطلاحاً سرسره ای است، زاویه زیادی دارد و اصطلاحاً خوکی است و در نمای رخ هم خیلی باریک است. روشن است که این بینی دیگر نمای نرمال و طبیعی را نداشته و ظاهری مصنوعی به فرد می دهد که مطلوب نیست. بنابراین جراح باید محتاط باشد و از ایجاد تغییرات زیادی که به بینی نمایی غیر طبیعی می دهد بپرهیزد

4- منگنه ای شدن یا وجود فرو رفتگی هایی در دو طرف بینی

بروز این مشکل علاوه بر اینکه به ظاهر بینی نمای نامطلوبی می دهد باعث می شود قسمت فرو رفته مانعی در مسیر راه هوایی باشد و فرد دچار انسداد بینی شود. علت بروز این عارضه برداشتن بیش از حد از غضروف بینی است.

به طور طبیعی غضروفی که نوک بینی را تشکیل می دهد امتداد یافته و در لابه لای قسمتی از دیوارۀ خارجی سوراخ بینی قرار می گیرد. وجود این غضروف باعث می شود فشار منفی ای که به هنگام دم به قسمت های مختلف بینی وارد می شود نتواند پره های بینی را به داخل بکشد. در طی عمل جراحی معمولاً مقداری از این غضروف ها برداشته می شود تا نوک بینی جمع تر شود. اگر چنانچه بیش از مقدار لازم برداشته شود غضروف باقیمانده دیگر نمی تواند در مقابل فشار منفی هنگام دم مقاومت کند و به داخل کشیده می شود و سوراخ بینی تنگ شده و مسیر تنفسی با مشکل مواجه می شود.

5-کاهش حس بویایی

پایانه های اعصاب بویایی در سقف حفرۀ داخل بینی قرار گرفته اند. این ناحیه در طی عمل زیبایی بینی معمولاً دستکاری نمی شود بنابراین احتمال آسیب دیدن حس بویایی بعد از عمل جراحی وجود ندارد مگر در دو حالت:

حالت اول: اینکه فردی که تحت عمل جراحی قرار گرفته است از قبل مبتلا به پولیپ وسیع و منتشر بینی بوده است و همزمان با عمل زیبایی تحت عمل پولیپکتومی نیز قرار گرفته باشد. با توجه به اینکه ممکن است پولیپ ها در قسمت نزدیک به سقف حفره بینی قرار گرفته باشند برداشتن آنها و دستکاری آن قسمت ممکن است منجر به آسیب دیدن پایانه های بویایی شود. اگر فردی مبتلا به پولیپ وسیع بینی باشد بهتر است که ابتدا در یک عمل مجزا پولیپ ها برداشته شوند و سپس با فاصلۀ چند ماه بعد تحت عمل زیبایی بینی قرار گیرند.

حالت دوم: اگر به دلایلی که قبلاً ذکر کرده ام فردی در اثر عمل زیبایی بینی به درجاتی دچار انسداد بینی شود به همان میزان نیز دچار کاهش حس بویایی می شود زیرا برای اینکه بتوانیم بویی را حس کنیم باید مولکولهای فرّار آن ماده بتوانند از طریق بینی خود را به پایانه های اعصاب بویایی برسانند. چنانچه بینی مسدود باشد این مولکولها قادر نیستند وارد بینی شوند تا بتوانند اعصاب بویایی را تحریک کنند.

علاوه بر خطوط چین و چروک ایجاد شده بر روی پوست، از دست دادن حجم عادی صورت نیز یکی از مهمترین نگرانی های افراد است. در این شرایط به خاطر بالا رفتن سن، پوست صورت دچار فرو رفتگی و لاغری می شود. برای کنترل این مشکل در کلینیک دکتر مهدوی نیا به بیمارانی که به دنبال بازیابی حجم عادی صورت و به دست آوردن مجدد ویژگی های عادی صورت خود هستند، استفاده از روش تزریق چربی به صورت را پیشنهاد می کنیم.

در حالی که چاقی موضعی برای بسیاری از مردم معضل است و درصدد رفع آن هستند، بسیاری دیگر از مردم در تلاش برای به وجود آوردن چاقی موضعی در نواحی خاصی از بدنشان مانند صورت هستند تا زیباتر به نظر بیایند. تزریق چربی در صورت فرآیندی است که در آن بخشی از چربی بدن خود بیمار از ناحیه هایی که نیازی به این چربی وجود ندارد گرفته شده و سپس این چربی به نواحی دیگر بدن که به این چربی نیاز دارند، تزریق می شود. در مورد صورت، چربی از ناحیه باسن، ران ها، یا شکم برداشته می شود و سپس به بخش های مختلف صورت که نیاز به افزایش حجم و بزرگ شدن دارند، تزریق می گردد.

معمولاً، افراد ایده آل برای انتقال چربی افراد بزرگسالی هستند که به دنبال کاهش یا بر طرف کردن چین و چروک پوست و خطوط ایجاد شده روی آن و نیز اصلاح گودی، خط لبخند، خط ابرو، یا افتادگی پوست صورت می باشند. تزریق چربی به لب می تواند برای حجیم کردن لب ها استفاده شود. بیماران جوان تر نیز ممکن است در برخی موارد واجد شرایط انتقال چربی باشند. از روش تزریق چربی برای گونه گذاری، اصلاح زاویه فک (تزریق چربی در چانه)، چاق شدن صورت (درمان صورت های لاغر)، اصلاح خط خنده و اخم و تزریق چربی زیر چشم (گودی زیر چشم) و دور چشم استفاده کرد.

سابسیژن

سابسیژن برای درمان و از بین رفتن اسکارهای ناشی از آکنه و سایر اسکارهایی که با کشش حین معاینه توسط پزشک بهبودی مییابند مورد استفاده قرار می گیرد. این روش مربوط به اسکارهای غلطکی است که به علت وجود باندهای فیبروزه زیر جلدی به وجود آمده اند. باندهای فیبروزه زیر جلدی باعث کشیده شدن پوست به سمت پایین و ایجاد اسکار های فرو رفته می شوند.

برای انجام سابسیژن و بازسازی اسکار فرو رفته، پزشک یک سوزن را وارد لایه سطحی زیر جلد می نماید و گاها وارد درم می شود. از سوزن برای کندن ستون های فیبروزه اسکار استفاده می شود. برای حداکثر جداسازی باندهای فیبروتیک زیر سطح پوست، پزشک در محل های مختلف به سمت طرفین، جلو و عقب، سوزن را زیر ضایعه می فرستد. ضربات وارد شده باعث جداسازی باندهای فیبروتیک و تشکیل بافت پیوندی جدید زیر فضای فرو رفته شده و در نتیجه سطح اسکار نسبت به حالت قبل از عمل مسطح تر و برآمده تر می شود. بعد از انجام سابسیژن، بازسازی و تشکیل کلاژن برای ماه ها ادامه می یابد و بعد از 12 ماه بیمار و پزشک شاهد 50 درصد بهبودی در اسکار قبلی خواهند بود. برای درمان اسکارهای گود شدید یا مناطق درگیر وسیع، سابسیژن باید هر 3 – 4 هفته برای حصول نتیجه مثبت تکرار شود.

عوارض جانبی سابسیژن:

هماتوم(کبودی)، اسکار هایپر تروفیک (برجسته)، عود اسکار

آموزش های قبل از انجام سابسیژن

1. 1.       شب قبل از سابسیژن استحمام نمایید.
2. 2.       قبل از مراجعه به اتاق عمل، پوست صورت را با آب و صابون شستشو داده و از چربی، دارو و یا مواد آرایشی پاک نمایید.
3. 3.       روز عمل غذا میل نموده و ناشتا به اتاق عمل مراجعه ننمایید.
4. 4.       در صورت ابتلا به دیابت، فشار خون، بیماری های خاص یا مزمن داروهای خود را پس از مشورت با پزشک معالج طبق روال قبل مصرف نمایید.
5. 5.       در صورت مصرف وارفارین، هپارین، آسپرین، یک هفته قبل از سابسیژن دارو را پس از مشورت با پزشک معالج قطع نمائید.
6. 6.       در صورت ابتلا به بیماری های عفونی مانند هپاتیت، ایدز و ... به پزشک معالج اطلاع دهید.
7. 7.       در صورت بارداری و یا شیردهی به پزشک اطلاع دهید.
8. 8.       اگر جزء بیماران دیالیزی، پیوندی و یا بیماران مبتلا به بیماری های خاص می باشید به پزشک معالج اطلاع دهید.
9. 9.       در صورت مصرف هر گونه دارو و یا داشتن اعتیاد به مواد مخدر یا الکل به پزشک اطلاع دهید.
10. 10.   در صورت تجویز قرص آسکیلوویر توسط پزشک معالج دارو را قبل از انجام سابسیژن طبق دستور مصرف نمایید.
11. 11.   بیماران مبتلا به آکنه فعال (جوش) نیاز به درمان موفق آکنه قبل از انجام سابسیژن دارند.
12. 12.   در بیماران با سابقه تبخال، قرص آسکیلوویر به صورت پیشگیرانه تجویز می شود و مصرف قرص آسکیلوویر تا بهبود ضایعات ادامه می یابد.
13. 13.   قبل از مراجعه به اتاق عمل، پوست طبق صلاحدید پزشک معالج مسکن یا آرامبخش مصرف نمایید.
14. 14.   در صورت تجویز آنتی بیوتیک پس از سابسیژن توسط پزشک، طبق دستور مصرف نمایید.

ژل

تزریق ژل (GEL INJECTION) :

ژلی که در طب جهت تزریق استفاده می شود، قوامی شبیه ژل خوراکی دارد. این ژل از موادی ساخته شده است که قابل جذب بوده، برای بدن بی ضرر است (مانند هیالورونیک اسید) و دارای ماندگاری طولانی مدت است. ژل های مختلفی توسط کارخانه های متفاوت برای مصارف پزشکی تهیه و توزیع می شود. لذا ژل ها با کیفیت ها و قیمت های متفاوتی وجود دارند. تزریق ژل تحت بی حسی موضعی و توسط سوزن بسیار باریک و نازک انجام می شود و تقریبا بی درد است.

موارد استفاده ژل در صورت:

1. 1.       کلفت تر کردن و برجسته کردن لب
2. 2.       برجسته کردن چانه
3. 3.       پر کردن خط خنده
4. 4.       پر کردن چین های گوشه های دهان در افرد مسن
5. 5.       پر کردن چین بین دو ابرو
6. 6.       پر کردن چین و چروک های عمیق صورت یا جای جوش
7. 7.       پر کردن فرو رفتگی های اسکار ناشی از زخم های قدیمی

آمادگی های لازم قبل از تزریق ژل:

1. 1.       میزان و نوع ژل و محل تزریق را پزشک معالج تعیین می نماید.
2. 2.       قبل از تزریق ژل و مراجعه به اتاق عمل، صورت را با آب و صابون شستشو داده و از چربی، دارو و مواد آرایشی پاک نمایید.
3. 3.       در صورت ابتلا به دیابت، فشار خون بالا، بیماری های خاص یا مزمن به پزشک معالج اطلاع دهید.
4. 4.       در صورت مصرف آسپرین، وارفارین، هپارین، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (پروفن، ژلوفن و ...) و یا هر نوع داروی دیگری به پزشک معالج اطلاع دهید.
5. 5.       در صورت آلرژی (حساسیت) به هر نوع داروی پوستی، التهاب پوستی و یا بیماری های بافت همبند به پزشک معالج اطلاع دهید.
6. 6.       در صورت ابتلا به بیماری های خون (کم خونی، کمبود پلاکت، تالاسمی، لوسمی و ...) به پزشک معالج خود اطلاع دهید.
7. 7.       در صورت ابتلا به بیماری های عفونی مانند هپاتیت، ایدز و ... به پزشک معالج خود اطلاع دهید.
8. 8.       در صورت بارداری و شیردهی به پزشک معالج خود اطلاع دهید.
9. 9.       در صورت داشتن حساسیت به هر نوع دارو به پزشک معالج خود اطلاع دهید.
10. 10.   اگر جزء بیماران دیالیزی، پیوندی و یا بیماران مبتلا به بیماری های خاص می باشید به پزشک معالج خود اطلاع دهید.
11. 11.   در صورت داشتن پروتز در صورت یا تزریق ژل غیر قابل جذب در گذشته به پزشک معالج اطلاع دهید.

مراقبت های لازم بعد از تزریق ژل:

1. 1.       پس از تزریق ژل روی محل تزریق به مدت 3 الی 5 دقیقه کمپرس یخ گذاشته و بعد از 2 تا 3 دقیقه مجدداً کمپرس بگذارید. این کار را به تناوب تا 1 ساعت ادامه دهید.
2. 2.       به مدت 2 تا 3 ساعت بعد از تزریق ژل سر و گردن را خم ننموده و دراز نکشید و در طی این مدت بایستد، بنشیند و یا راه بروید.
3. 3.       به مدت چند روز در هنگام استراحت و خواب یک بالش اضافه زیر سر بگذارید.
4. 4.       بروز درد، ادم، التهاب و قرمزی در صورت و کبودی، خون مردگی و یا کوفتگی در محل تزریق و اطراف محل تزریق ژل طبیعی است. این عوارض در فاصله 5 روز الی دو هفته بعد از تزریق بهبود می یابد. گذاشتن کمپرس یخ در 24 ساعت اول و کمپرس گرم در 48 ساعت بعد روند بهبودی را تسریع می نماید.
5. 5.       از ساییدگی و ماساژ و مالش پوست صورت جدا خودداری نمایید.
6. 6.       در صورت بروز درد و یا سردرد استامینوفن کدئین مصرف نموده و از مصرف آسپیرین، پروفن، ژلوفن، مفنامیک اسید، ایندومتاسین و دیکلوفناک به عنوان مسکن خودداری نمایید.
7. 7.       داروهای تجویزشده توسط پزشک معالج خصوصا آنتی بیوتیک و مسکن را طبق دستور مصرف نمایید.
8. 8.       در صورت داشتن پوست تیره پس از تزریق ژل احتمالا واکنش های التهابی خواهید دید که طبیعی است.
9. 9.       به مدت یک هفته از خوردن غذاهای سفت و سخت، لقمه های جویدنی، ادویه جات، فلفل و غذای محرک خودداری نمایید.
10. 10.   از هر گونه استرس، تنش های عصبی، عصبانیت، داد، فریاد و ... خودداری نمایید.