جراحی بینی یکی از رایج ترین و شایع ترین جراحی های پلاستیک و زیبایی میان زنان و مردان ایرانی محسوب می شود که اگر چه با هدف زیبایی و داشتن ظاهری متناسب میان مردم باب شده ، اما در صورتی که این جراحی با همراهی و مشاوره یک جراح و پزشک متبحر و با تجربه انجام شود، می تواند بسیاری از عارضه ها و اختلالات موجود در بینی از قبیل قوز بینی، افتادگی نوک بینی و یا زاویه دار شدن آن، بزرگ بودن حفره های بینی و دیگر اختلال های شایع بینی را برطرف کند. بنابراین اگر تصمیم دارید بینی خود را جراحی کنید و تغییری اساسی در ظاهر خود به وجود آورید، پیشنهاد می کنیم پیش از هر اقدامی توصیه های زیر را جدی بگیرید.
صورت در معرض دید ترین قسمت بدن ماست و بینی در مرکز آن واقع شده و برجسته است لذا اشکالات ساختمانی بینی برای تمام افراد بوضوح قابل رویت است.
جراحی زیبایی و پلاستيك بينی، افزون بر ايجاد تناسب درخود بينی، ارتباط خوشايندتری را بين بينی وديگر اجزای صورت برقرار مي كند. به همين دليل نبايد بينی را به عنوان عضوي مجزا و مجرد درنظر گرفت. رابطه تنگاتنگ بينی با پيشانی، چشم، لب وچانه به گونه ای است كه هرنوع نقص دراجزای صورت مي تواند براين ارتباط ظريف تأثير گذارد. به عنوان مثال چانه كوچك ،موجب برآمده تر به نظر رسيدن بيني مي شود. بی توجهی نسبت به تناسب بينی با اجزای صورت موجب عدم دسترسی به نتيجه رضايت بخش خواهد شد.
مقایسه ای منصفانه و علمی بین دو روش برداشت گرافتهای مو در پیوند موی طبیعی
اگر با ذره بين به دقت به موهاي جلو و يا پشت سر نگاه كنيد متوجه ميشويد كه تعدادي از موها به صورت تك شاخه ، تعدادي به صورت دو شاخه ،تعدادي به صورت سه شاخه و بعضا تعدادي نيز به صورت چهار شاخه از پوست خارج شده اند . به هر يك از اين دسته هاي يك تا چهار تاي گرافت گفته ميشود . يعني هر گرافت عبارتست از يك يا چند پياز مو كه ساقه ي انها از يك نقطه از پوست خارج شده اند. براي بدست اوردن تعداد تار مو بايستي تعداد گرافت را بسته به چگونگي توزيع انها در پوست سر در اعداد 3/2 ، 4/2 و يا 5/2 ضرب نمود . اين عدد را پزشك متخصص جراح پيوند مو مشخص مي كند . مثلا وقتي گفته ميشود براي يك بيمار 2000 گرافت كاشته شده يعني بين 4600 تا 5000 تار مو براي وي پيوند شده است.
حدود ده سال پیش کاربرد FIT (FUE) بعنوان روش جایگزین در مقابل متد برداشت نواری (FUT) از ناحیۀ پشت سر مطرح گردید. درحقیقت تعداد زیادی از پزشکان این روش را مورد آزمایش قرار داده اند ولی میزان موفقیت آنها بسیار متفاوت بوده است. در روش FIT گرافتهای مو بصورت تک تک از نواحی دهنده واقع در مناطقی از پشت سر و اطراف گوشها برداشت می گردند. اخیراً با ارائۀ انواع دستگاهها برای استفاده در متد FIT میزان علاقمندی به استفاده از این روش افزایش یافته و به موضوعی بحث برانگیز در برابر روش برداشت نواری (FUT) تبدیل شده است. مباحث زیادی در میان پزشکان، پرسنل و عموم جامعه و همچنین در تبلیغات و
شبکه های اینترنتی دربارۀ راندمان و ارزش این متد و مقایسۀ آن با روش FUT وجود دارد. متأسفانه بسیاری از این ادعاها که شامل برتری روش FIT می باشند تا حد زیادی در ارتباط با مقاصد اقتصادی به منظور فروش بیشتر دستگاهها و وسایل مرتبط با این روش توسط شرکتهای ذینفع می باشد. درحقیقت روش FUT از بسیاری جهات از جمله ایجاد جوشگاه (اسکار)، میزان بقای گرافتها، درصد آسیب گرافتها، کیفیت گرافتها از لحاظ ساختمانی ، مدت زمان عمل، عوارض و حتی هزینۀ عمل نسبت به FIT برتری دارد.در این مقاله به بررسی مزایا و معایب هر دو روش می پردازیم تا بتوانیم نگاهی دقیق و منصفانه به آنها داشته باشیم.
ایجاد جوشگاه زخم (اسکار) در ناحیۀ دهنده :
روش برداشت نواری (FUT) باعث ایجاد اسکار (جاي زخم) بصورت خطی می شود، درحالیکه پایه و اساس کاربرد روش FIT (FUE) اجتناب از ایجاد محل زخم بصورت خطی در پشت سر است. در بسیاری از موارد از روش FIT بعنوان روشی بدون برش جراحی، بدون بخیه، بدون خونریزی و بدون اسکار یاد می شود. نکتۀ مهم آن است که گرچه در روش FIT اسکار خطی ایجاد نمی شود ولی اسکارهای حلقوی متعددی بوجود می آید. واقعیت آن است که طول محل برش در روش FIT به مراتب بیشتر از روش برداشت نواری (FUT) خواهد بود. این مطلب زمانی کاملاً آشکار میشود که چون در متد FIT اکثراً از پانچهای یک میلیمتری برای برداشت گرافتها استفاده می شود محیط یک پانچ یک میلیمتری را در تعداد گرافتها ضرب نماییم. بعنوان مثال برای برداشت 1000 گرافت در مقایسه برای برداشت نواری (FUT) شامل 1000 گرافت در یک فرد با تراکم متوسط پشت سر که در هر سانتیمتر مربع دارای 80 گرافت می باشد درصورتیکه عرض نوار 1 سانتیمتر باشد طول آن 5/12 سانتیمتر خواهد بود از طرف دیگر برش در FIT نیز در زمان استفاده از پانچ وجود دارد وگرچه اسکار خطی ایجاد نمی شود ولی اسکارهای دایره ای شکل بصورت نقاط کم رنگ یا
پر رنگ هنگامیکه موها بسیار کوتاه شوند دیده می شود. تعدادی از طرفداران روش FIT اظهار میدارند که در این روش اعصاب و عروق آسیب نمی بینند. این ادعا واقعیت ندارد چرا که با ورود پانچ به داخل پوست، اعصاب، وریدها و شریانها بریده می شوند. البته میزان خونریزی در روش FIT گرچه وجود دارد ولی قابل توجه نیست. در متد FUT نیز اگر تکنیک برداشت نوار به درستی انجام پذیرد میزان خونریزی قابل توجه نخواهد بود.نکتۀ دیگر در روش FIT به خصوص زمانی که تعداد زیادی گرافت موردنیاز باشد اینکه موهای نواحی پشت سر بایستی کاملاً کوتاه شوند که این خود از سایر معایب FIT است درحالیکه در روش FUT میتوان موهای پشت سر را کاملاً کوتاه نکرد.
در اوایل دهه 1980 مشخص شد موها نه به صورت منفرد بلکه در قالب واحد های آناتومیک ویژه موسوم به واحد های فولیکولی (FU) Follicular units رشد می کنند. هر واحد فولیکولی از یک، دو، سه، چهار یا به ندرت پنج تار موی ضخیم، یک یا دو تار موی کرکی، اعصاب و عروق مجزا، غلافی از بافت نگه دارنده، غدد چربی و یک عضله کوچک به نام عضله راست کننده مو تشکیل شده است.
درروش FUTابتداطبقفرمولیخاص،خطنوارپوستیناحیهبرداشتطراحیمیشود.دراینفرمولفواصلیمشخصازکنارهگوشوپشتسرتعیینمیگردد.سپساینناحیهرابطورکاملاستریلکردهویکنوارهلالیشکلازپشتسرکهدرمنطقهبانکموواقعشدهاستبهعرضتقریبا 0.8 تا 1.2 سانتیمتر وپهنایتقریبی 5 میلیمتربرداشتهمی شود. بخاطرعدمتاثیرپذیریبانکمو (ناحیهدهندهپیوندمو) ازهورمونمردانهیاتستوسترون،موهایاینناحیهدچارریزشناشیازهورمونمردانهنمیشونددرنتیجهبرایاستفادهدرکاشتموایدهآلهستند.
درمرحلهبعدنوارپوستیبرداشتشدهکهحاویتعدادزیادیفولیکولمواستبهکمکمیکروسکوپبهقطعاتبسیارریزتقسیممی شودبهنحویکهگرافتهایموهرکداممی توانندشاملیک،دو،سهیاچهارریشهموباشند. در تمام این مدت گرافت ها را در سرم نمکی سرد نگه می دارند تا در مدتی که از پوست سر خارج شده اند، زنده و سالم باقی بمانند.
لازمبهذکراستیکیازنکاتبسیارمهمدرهمهروشهایکاشتمو،طراحیعلمیومطابقاصولزیباییشناختیخطرویشمواست. چراکهبرایایجادظاهریطبیعیدرناحیهخطرویشموواقعدربالایپیشانی ، طراحیباید مطابقالگویطبیعیصورتگیرددرغیراینصورتنماییکاملاغیرطبیعیومانندموهایعروسکایجادشدهوازرویظاهرمی توانبه راحتیپیبردکهفردموردنظرکاشت مو انجام داده است.
تحویل مستقیم دارو به موضع درمان، بدون درگیر کردن اعضای غیر مرتبط، موضوعی بسیار پر اهمیت است چراکه عوارض جانبی داروها یکی از چالش های بزرگ حوزه درمان و محدود کننده است. به همین دلیل بسیاری از تحقیقات داروسازی بدنبال ایجاد تغییراتی در ساختمان شیمیایی داروها به منظور اختصاصی کردن اثرات و به حداقل رساندن عوارض جانبی آنها در نقاط دیگر بدن هستند.
مزوتراپی تکنیکی است که چنین هدفی را، نه از طریق تغییر ساختمان شیمیایی داروها بلکه از طریق تغییر روش تحویل دارو به موضع درمان دنبال می کند.
بطور کلی مزوتراپی یک تکنیک درمانی است که مشکلات موضعی را، بدون درگیر کردن کل بدن، بصورت موضعی درمان می کند بدین ترتیب که داروها، به جای مصرف خوراکی یا تزریقی (عضلانی یا وریدی)، در حجم های بسیار کم ولی تعداد زیاد، در لایه های مختلف پوست موضع درمان تزریق می شوند. به همین دلیل گاهی به مزوتراپی اینترادرماتراپی نیز می گویند.
تکنیک مزوتراپی از تزریقات مکرر مقادیر جزئی دارو در لایه های مختلف پوست برای دسترسی به نتایج درمانی مورد نظر بهره می برد. این تکنیک سابقه 50 ساله در پزشکی دارد ولی در دهه اخیر گسترش روز افزونی به ویژه در درمان های پوست و زیبایی داشته است. برای درکی شفاف تر از این تکنیک به دو مثال زیر توجه کنید:
فرض کنید برای تقویت فولیکول های موی سر بیمار، یک آمپول یا قرص 300 میلی گرمی از یک دارو را بصورت خوراکی یا تزریقی برای یک بیمار تجویز می کنید، این دارو وارد سیستم گردش خون می شود و از همه بافت ها و اعضاء بدن نظیر کلیه و کبد نیز عبور می کند و به عنوان یک ماده شیمیایی بر روی همه بافت ها و اعضاء بدن تاثیر می گذارد و در نهایت بخش ناچیزی از آن به فولیکول های موی سر دسترسی پیدا کرده و تاثیر می گذارد و بطور حتم روی فولیکول های موی قسمت های دیگر که قصد تقویت آنها را ندارید نیز تاثیر می گذارد.
تکنیک مزوتراپی پیشنهاد می کند که همان آمپول را با میزان بسیار کمتر مثلا 10 میلی گرم (یک سی ام دوز قبلی) بطور مستقیم در کنار فولیکول های موی مورد نظر تزریق کنید. بدین ترتیب که آمپول ده میلی گرمی را به طور مثال در صد قسمت یک دهم میلی گرمی، در صد نقطه از پوست سر، در عمق سی میلیمتری (کنار فولیکولهای مو) تزریق کنید تا هم مقدار بیشتری از دارو به فولیکول های مورد نظر شما تحویل شود و هم دارو از بافت ها و اعضای دیگر بدن عبور نکند.
· افزایش میکروسیرکولاسیون موضعی در منطقه تزریق توسط مواد وازودیلاتور موجود در کوکتل.
· تامین مواد غذایی، املاح و ویتامین های مورد نیاز برای رویش موها.
· اصلاح سبوره و تنظیم ترشح سبوم توسط تزریق داروهای تنظیم کننده سبوم.
· تحریک بهبود و بازسازی بافت های اطراف با اثر میکرونیدلینگ ایجاد شده توسط تزریقات مکرر.
مزوتراپی و پیوند مو
از مزوتراپی می توان در جهت ارتقاء کیفی نتایج جراحی پیوند مو نیز استفاده کرد برخی متخصصین معتقدند که انجام مزوتراپی قبل از پیوند مو موجب تقویت فولیکول های مو افزایش میکروسیرکولاسیون و پذیرش بهتر پیوند می شود و انجام مزوتراپی بعد از پیوند مو با بهبود سریع تر ادم و هماتوم ترمیم زخم ها و نیز تقویت گرافت های کاشت شده همراه خواهد بود.
انتظارات درمانی
· به طور معمول بعد از گذشت 3 ماه از شروع درمان، رویش مجدد موها آغاز می شود. که هرچه بیمار جوان تر باشد پاسخ به درمان بهتر خواهد بود.
· لازم است نتایج درمان در فواصل مشخص ارزیابی و در صورت لزوم نسبت به تغییر برنامه یا فرمولاسیون کوکتل، در جلسات بعدی اقدام شود.
مراقبت های لازم پس از عمل جراحی پروتز پستان (بزرگ کردن سینه ها):
1. عمل جراحی تعبیه سینه با یک شکاف کوچک از زیر سینه ها و یا برش از دور هاله مرکزی سینه انجام می شود.
2. برای دوختن شکاف ایجاد شده از نخ های قابل جذب استفاده می شود که نیازی به کشیدن بخیه نیست ولی چنانچه در مواردی نیاز به کشیدن بخیه ها بود این اقدام 14 روز پس از عمل انجام می شود.
3. بیمار پس از عمل به مدت 7 الی 48 ساعت برای جلوگیری از درد نیاز به مسکن دارد.
4. بلافاصله پس از عمل بایستی از سوتین های طبی با کش پهن استفاده شود و برای سهولت استفاده بهتر است دکمه های سوتین از جلو بسته شود.
5. از فشار آوردند روی سینه ها 4 تا 6 هفته پس از عمل بپرهیزید.
6. شش هفته پس از عمل می توانید از سوتین استفاده کنید.
7. آنتی بیوتیک را به مدت 5 تا 7 روز پس از عمل مصرف نمایید.
8. به بیمار توصیه می شود که حدودا تا 4 هفته پس از عمل به پهلو نخوابد.
9. تصوری که پروتز باید هر 10 تا 15 سال یکبار تعویض گردد اشتباه است و چنانچه بیمار با پروتز مشکل نداشته باشد، می تواند تا آخر عمر آن را نگه دارد.
10. پروتز هیچ تأثیری روی شیردهی، حاملگی و باروری ندارد به همین علت پروتز در مورد خانم هایی که ازدواج که ازدواج نکرده اند نیز کاربرد دارد.
11. بیمار بایستی در فواصل یک هفته، سپس دو هفته و یک ماه پس از عمل ویزیت شود.
12. پروتز سینه به هیچ وجه عارضه خطرناک از قبیل سرطان یا دیگر بیماری های پستان ایجاد نمی کند و برای بررسی بافت سینه ماموگرافی با روش خاص و همچنین سونوگرافی امکان پذیر می باشد.
13. فشار آوردند و ضربه زدن به سینه با داشتن ژل هیچ مشکلی برای افراد ایجاد نمی کند.
14. روند ترمیم زخم حدود 1 سال بطول می انجامد بنابراین برای دریافت نتیجه عمل یک سال باید صبر کرد.
15. یک هفته استراحت در منزل به بهبود سریعتر کمک می کند. بهتر است یک نفر در انجام امور خانه و بچه داری کمک کند.
16. ورزش های سبک بعد از یک هفته قابل انجام است ولی حرکات بالاتنه و سنگین بعد از 6 هفته قابل انجام است.
لیپوساکشن یک عمل جراحی زیبایی است که چربی ها از قسمت های مختلف بدن به وسیله ساکشن برداشته می شود. بخش هایی که بر روی آنها عمل انجام می شود، عبارتند از شکم، رانها، باسن، گردن، دست ها و جاههای دیگری از بدن.
لیپوساکشن یعنی چربی های سطحی به کمک یک لوله فلزی مکنده از بدن خارج می شود.
چه کسانی می توانند لیپوساکشن کنند؟
· افرادی که بیش از 18 سال سن داشته باشند.
· افرادی که از سلامت عمومی برخوردار باشند.
· از رژیم غذایی و فعالیت بدنی استفاده کرده باشند ولی موفق به کاهش وزن نشده باشند.
· بیماری هایی نظیر دیابت، عفونت و مشکلات قلبی و عروقی نداشته باشند.
عوارض جانبی لیپوساکشن:
· خون مردگی: در کوتاه مدت ممکن است دردناک باشد.
· تورم: طی یک تا شش ماه بتدریج از بین می رود.
· جای زخم: بسته به نوع خاص عمل اندازه آن فرق می کند و باید طی چند هفته از بین برود.
· درد: درد با داروهای مسکن معمولی بهبود میابد.
· بی حسی: گاهی اوقات برای چند هفته باقی می ماند.
· کاهش حرکت: بسته به موضع عمل دارد.
· واکنش های آلرژیک به بی هوشی
· عفونت: هر گاه بدن بریده یا سوراخ شود باکتری ها می توانند در آن نفوذ کنند و باعث عفونت شوند.
· آسیب پوستی
· عدم تعادل مایعات: بدلیل اینکه بافت چربی مقدار زیادی مایع دارد که در لیپوساکشن برداشته می شود، این عدم تعادل مایع ممکن است پس از عمل و هنگامی که بیمار در خانه است، روی دهد. اگر مقدار مایع باقی مانده در بدن زیاد باشد، بر روی قلب، ریه ها و کلیه ها تاثیر نامطلوب می گذارد.
آماده سازی بیمار:
1. هیچ نوع داروی ضد انعقادی نظیر آسپرین، وارفارین و ... در طی یک هفته قبل از عمل مصرف نشود.
2. در صورت نیاز به بی هوشی عمومی و جراحی، بیمار باید از شب قبل ناشتا باشد.
3. برای شما عکس درخواست می شود که شما باید آن را از طریق مراکز فتوگرافی پزشکی تهیه نمایید.
4. تهیه گن مخصوص که توسط پزشک تجویز می شود.
مراقبت های لازم پس از عمل لیپوساکشن:
بعد از عمل، تا زمانی که تخلیه مایعات متوقف شود که چندین روز یا 2 الی 4 هفته طول می کشد، بیمار باید از لباس تنگ، بانداژ فشاری یا شکم بند طبی استفاده نماید.
1. بانداژ ها باید هر یک یا دو روز تعویض شوند.
2. درن ها و بخیه ها پس از 5 تا 10 روز پس از عمل برداشته می شوند.
گچ بینی از جنس فایبرگلاس است و 7 روز پس از عمل، توسط پزشک برداشته شده و بخیه ها کشیده می شود.
مطمئنا افرادی در میان اطرافیان تان هستند که برای افزایش زیبایی چهره خود، دست به دامن جراحان پلاستیک شده اند و تصمیم می گیرند زندگی جدیدی را تجربه کنند. جراحی بینی، یکی از رایج ترین و شایع ترین جراحی های پلاستیک و زیبایی میان زنان و مردان ایرانی محسوب می شود که اگرچه با هدف زیبایی و داشتن ظاهری متناسب میان مردم باب شده اما در صورتی که این جراحی با همراهی و مشاوره جراح و پزشک متبحر و باتجربه انجام شود، می تواند بسیاری از عارضه ها و اختلالات موجود در بینی از قبیل قوز بینی، افتادگی نوک بینی یا زاویه دار شدن آن، بزرگ بودن حفره های بینی و دیگر اختلال های شایع بینی را برطرف کند.
جراحی بینی، زمان و فصل خاصی ندارد و در شرایط کنترل شده در تمام فصل های سال امکان پذیر است. از جمله موارد مهم در جراحی بینی، رشد اسکلت بینی مراجعه کننده است که باید کامل شده باشد. در صورتی که جراحی بینی با همراهی و مشاوره جراح و پزشک متبحر و باتجربه انجام شود، می تواند بسیاری از عارضه ها و اختلالات موجود در بینی از قبیل قوز بینی، افتادگی نوک بینی یا زاویه دارشدن آن، بزگر بودن حفره های بینی و دیگر اختلال های شایع بینی را برطرف کند.
توصیه های لازم پس از عمل بینی
• بهتر است از مصرف غذاهای جویدنی در روزهای اول پس از عمل بینی پرهیز شود.
• تنفس از طریق بینی، 2 تا 3 ماه پس از جراحی بینی به علت التهاب شدید مخاط در مجاری هوایی دچار مشکل می شود، اما این مشکل کوتاه مدت است. پرهیز از مصرف غذاهای جویدنی در روزهای اول پس از عمل، الزامی است و هنگام خواب نیز زیر سر بیمار باید بلند باشد.
• گچ بینی از جنس فایبرگلاس است و 7 روز پس از عمل، توسط پزشک برداشته شده و بخیه ها کشیده می شود. بیمار باید هنگام برداشتن گچ و کشیدن بخیه ها به علت اندک درد احتمالی قبل از مراجعه به پزشک حمام کند تا گچ صورت خیس بخورد و راحت تر برداشته شود.
• در روز دوم، تامپون ها از بینی خارج می شوند و بینی باید پس از آن با سرم شسته شود. بیمار باید از سرنگ پنج سی سی بدون سوزن آن استفاده کند و ابتدا سرم را بکشد و در وضعیت ایستاده یا خوابیده از کنار چسب ها، سرم شست و شو را به داخل بینی بریزد که انجام این کار در چند روز از نکات ضروری است.
• هنگام شست و شو نباید فشاری به بینی وارد شود. بنابراین قسمتی از سرم شست و شو از سوراخ های جلوی بینی، خارج و قسمتی از آن نیز از انتهای حلق وارد دهان می شود.
• مصرف آنتی بیوتیک و استفاده از مسکن در صورت درد، داروی ضدالتهاب طبق دستور پزشک و استحمام بیمار پس از مدت 3 روز بعد از ترخیص، از دستورهایی است که پزشک بعد از ترخیص، از دستورهایی است که پزشک بعد از عمل جراحی بینی به وی یادآوری می کند اما خیس نشدن صورت و گچ بینی هنگام حمام الزامی است.
• برخی از پزشکان برای شست و شو از قطره های بینی استفاده می کنند که به علت حجم کم قطره ها این روش موثر نیست.
• پس از برداشتن گچ لازم است روی بینی چسب زده شود. تعویض چسب بینی به صورت یک نوبت در هفته و هنگام شل شدن الزامی است. چسب بینی تا یک ماه پس از عمل در مطب توسط پزشک جراح شما هفته ای یک نوبت تعویض می شود. توصیه می شود پس از عمل جراحی بینی تا شش هفته از عینک آفتابی استفاده نشود.
• چسب بینی باید پس از 2 تا 3 ماه بعد از عمل جراحی استفاده شود. پس از عمل جراحی، بینی به شدت متورم می شود و شکل نهایی آن پس از حدود یک سال به دست می آید، اما سرعت کاهش ورم در طول هفته ها و ماه های اول سریع تر است. بنابراین پس از 3 ماه تقریبا 80 درصد ورم بینی کاهش می بابد.
• در برخی از موارد، ورم بینی به صورت مورد انتظار کاهش نمی یابد که ممکن است پزشک پس از 3 هفته بعد از عمل از تزریق موضعی آمپول تریامسینولون استفاده کند. استفاده از این آمپول برای بینی های گوشتی یا بینی هایی که حین عمل خیلی کوچک شده اند، می تواند مفید باشد.
• این بیماران می توانند پس از 3 تا 6 هفته پس از عمل، ورزش های سبک انجام دهند و انجام ورزش های سنگین نیز پس از 8 تا 12 هفته مشکلی را برای بیماران ایجاد نمی کند.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
